Tesadüfen bazen hakkında hiçbir fikrinizin ve bilginizin olmadığı bir film izlersiniz, şaşırıp kalırsınız.
Filmin sonunda jenerik akıp gitmektedir, siz paralize olmuş bir halde bir türlü kalkıp gidemezsiniz. İşte bayılırım ben böylesine!
Bahse konu filmimiz bir Alman filmi. Ne yönetmenini tanıyorum, ne oyuncuları hakkında bir fikrim var, ne de adını duymuşluğum... Ama sonuç tam bir sürpriz.
2. Dünya Savaşı'nda hemşirelik yaparken sevgilisini acı bir şekilde kaybetmiş ve bunun izlerini taşıyan başrol oyuncumuz yaşlı bayan tatlı-sert, lafını esirgemeyen, yüzü gülmeyen biridir ve hapishanede kadın mahkumlara piano dersi vermektedir. Onun, gerçekten başbelası, çok sorunlu ve öfke patlamaları yaşayan genç bir kıza kendi şartları ile ders vermeyi kabul etmesiyle başlayan hikayemiz son derece şaşırtıcı ve oturduğunuz yere mıhlayıcı bir finalle sona eriyor. Hem yaşlı kadın (Monica Bleibtreu) hem de hırçın genç kızımız (Hannah Herzsprung) karşılıklı döktürüyorlar. Yönetmen de Chris Kraus imiş bunu da bir yere not etmemiz gerek...
Yüzünde geçmişin acı izlerini taşıyan ve kızı tanıdıkça yumuşamaya yüz tutan bayan Krueger rolü bana anneannemi hatırlattığı için belki de film ile aramda özel bir bağ kurulmuş ta olabilir.
''Kirpinin zarafeti''ni izleyip sevenlere, bu insan ve müzik odaklı sürpriz filmi de öneririm.
AST (Ankara Sanat Tiyatrosu) tarafından oynanan ‘Bir Ceza Avukatının Anıları’ oyununda Faruk Erem “Suçluyu kazıyın altından insan çıkar” demişti. Bu filmin de anafikri bu olsa gerek...
