Bu pazar,
Çocuk kahkahalarını çelenk yapıp başıma,
Unutup yaşamın kaygılarını,
ağzı papatyalı palyaço oldum.
Karımla parka gidip semaver söyledik.
Küllenmişti kaçamaklarımız, eşelemedim.
Ateşli sevgililer değil,
durmuş oturmuş kişilerdik.
Uzaktı, etkilemiyordu bizi, öğrencilerin sınav korkuları.
Gerektiği kadar konuştuk;
ne eksik ne de artık.
Özgür bıraktım çocukluğumu;
dal kapıp kayık yaptı.
Yüzdürdü eğilip gölde
kimselere aldırmadan kayığını.
Bilemedim; uzaklaşma özlemini mi
anlattı kendince?
